បទល្មើសរំលោភសេពសន្ថវៈគឺជាក្តីបារម្ភនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា
- Friday, 12 October 2012
- ប៉ែន មីរ៉ាន់ដា
រូបភាពស្រើបស្រាលលើអ៊ីនធឺណែត ហើយក៏ត្រូវអ្នកខ្លះ ដាក់ក្នុងទូរស័ព្ទ។
ការ រំលោភផ្លូវភេទ មានការកើនឡើងគួរឲ្យបារម្ភ ក្នុងសង្គមកម្ពុជានាទសវត្សរ៍ចុងក្រោយនេះ ជាពិសេសនៅតាមមូលដ្ឋានជនបទ។ ករណីដែលគួរឲ្យបារម្ភបំផុតនោះ គឺការកើតឡើងចំពោះកុមារី និងអនីតិជន ដែលនឹងប៉ះពាល់ ដល់អនាគត កិត្តិយស ការសិក្សា និងវិបត្តិផ្លូវចិត្តរបស់ពួកគេ។ ករណីខ្លះ មានឧក្រិដ្ឋជនជាជីតា ឪពុកបង្កើត ឪពុកចុង ឪពុកមា ជាដើម ដែលទង្វើពួកគេ ស្មើនឹងសត្វតិរច្ឆាន។ តើស្ថានការណ៍នេះ បញ្ជាក់ថា ពួកគេមានជំងឺផ្លូវចិត្ត ឬយ៉ាងណា? ហេតុអ្វីទង្វើទាំងនេះ កំពុងតែកើតមានក្នុងសង្គមខ្មែរ ដែលមានវប្បធម៌ ប្រពៃណីដ៏ផូរផង់? តើគួរមានដំណោះស្រាយបែបណា?
បទ ឧក្រិដ្ឋរំលោភផ្លូវភេទ មិនមែនមានតែនៅកម្ពុជានោះទេ ប្រទេសណាក៏មានដែរ គ្រាន់តែតិច ឬច្រើន ហើយនៅប្រទេសជឿនលឿន បើបានកើតមាន ឧក្រិដ្ឋជនច្រើនជាជនវិកលចរិត ឬមានជំងឺផ្លូវចិត្តធ្ងន់ធ្ងរ។ វប្បធម៌លោកខាងលិចបើកចំហ តែច្បាប់ និងការអនុវត្តច្បាប់របស់ពួកគេបានរឹតត្បិត មិនឲ្យទង្វើបែបនេះកើតមានទេ។
មូលហេតុចម្បង
ខ្ញុំយល់ថា ជនកម្ពុជា ដែលហ៊ានប្រព្រឹត្តអំពើគម្រក់ទាំងនេះ ក៏ដោយសារពួកគេមានជំងឺផ្លូវចិត្តធ្ងន់ធ្ងរ ឬរ៉ាំរ៉ៃ។ ហេតុផលចម្បងពីរជារោគសញ្ញានៃជំងឺផ្លូវចិត្ត ដែលឈានទៅដល់ការមិនអាចគ្រប់គ្រងតណ្ហារបស់ពួកគេគឺ៖
១. ការសេពគ្រឿងស្រវឹង៖ គ្រឿងស្រវឹងរួមមាន ស្រាស ស្រាថ្នាំ ទឹកត្នោតជូរ និងស្រាបៀរ ត្រូវបានតាំងលក់យ៉ាងអនាធិបតេយ្យក្នុងតម្លៃថោកៗ។ វាពិតជាគ្រឿងបំពុល ក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងនៅទីក្រុង និងជនបទ ដោយមិនរើសពេលវេលានិងទីកន្លែងឡើយ។ ការសេពគ្រឿងស្រវឹងធ្វើឲ្យមនុស្សបាត់បង់វិញ្ញាណមិនដឹងខុសត្រូវ ។ វាបានក្លាយជាទម្លាប់ និងការពេញនិយមរបស់ក្រុមមនុស្សដោយសារសល់ពេលទំនេរច្រើន ឬមិនដឹងធ្វើអ្វី។ ពួកគេភាគច្រើន ក្រោយពេលស្រវឹងប្រព្រឹត្តអំពើពាលាអាវ៉ាសែ ដែលប៉ះពាល់ដល់សេចក្តីសុខ សុវត្ថិភាពនិងសេចក្តីថ្លៃថ្នូររបស់អ្នកដទៃ។ ការស្រវឹងជាប្រចាំប៉ះពាល់ដល់ប្រព័ន្ធប្រសាទ ឈានទៅដល់ជំងឺផ្លូវចិត្ត។
២. រូបភាព និងវីដេអូស្រើបស្រាល ៖ ការរីកចម្រើននៃបច្ចេកវិទ្យា បានធ្វើឲ្យជនកម្ពុជាជ្រួលជ្រើមហួសពីការស្មាន។ បើអ្នកទិញទូរស័ព្ទ ឬកុំព្យូទ័រពីហាង អ្នកលក់សេវាកម្មបានបញ្ចូលកម្មវិធី ចម្រៀង រូបភាព និង វីដេអូ និងបញ្ចូលរូបភាព និងវីដេអូស្រើបស្រាល ដោយមិនគិតថ្លៃ បើអ្នកមិនបានប្រាប់ថា កុំទេនោះ។ ការផ្តល់សេវាកម្ម ផ្តេសផ្តាសទាំងនេះ មានសឹងគ្រប់ទិសទី ដោយគ្មានការគ្រប់គ្រងច្បាស់លាស់ និងដោយមិនបានដឹងពីផលប៉ះពាល់ ដល់សង្គមខ្មែរដ៏ស្អាតស្អំនោះឡើយ។ ការលក់ឌីសចម្លងនិងការចាក់បញ្ចាំងវីដេអូស្រើបស្រាលក៏កំពុង រីករាលដាលផងដែរ។
ផលវិបាក
ការបំប៉នតណ្ហាផ្លូវភេទរបស់ខ្លួន ត្រឹមប៉ុន្មាននាទី វាបានធ្វើឲ្យជនរងគ្រោះ រងនូវវិបត្តិផ្លូវចិត្តអស់មួយជីវិត។ នេះជាវិធីចម្លងមេរោគជំងឺផ្លូវចិត្តក្នុងសង្គមខ្មែរ ដ៏គួរឲ្យភ័យខ្លាច ក្រៅពីជំងឺហ៊ីវ និងកាមរោគ។ ការបែកបាក់ក្រុមគ្រួសារ បាត់បង់សមាជិកគ្រួសារ បាត់បង់អនាគត កិត្តិយសបុគ្គល កម្លាំងការងារក្នុងសង្គម សុទ្ធតែជាផលវិបាក។
ដំណោះស្រាយ
១. ការគ្រប់គ្រងគ្រឿងស្រវឹង៖ គ្រឿងស្រវឹងត្រូវតែលក់ដល់ជនណាដែលមានអាយុមិនតិចជាង១៨ ឆ្នាំ។ ការកម្រិតស្តង់ដារ ការលើកកម្ពស់គុណភាព ការវេចខ្ចប់ និងលិខិតអនុញ្ញាតការផលិត ដល់ផលិតករក្នុងស្រុក ចំពោះ គ្រឿងស្រវឹង ដូចជា ស្រាស ស្រាថ្នាំ ទឹកត្នោតជូរ គួរត្រូវតែជំរុញ។ ឧទាហរណ៍ ដូចជា គម្រោងស្រាតាកែវរបស់ JICA ជាដើម។ ការដំឡើងពន្ធអាករបន្ថែម លើគ្រឿងស្រវឹងក៏ជាដំណោះស្រាយផងដែរ។ ប្រយោជន៍នៅត្រង់នេះ មានពីរ ទីមួយ លើកកម្ពស់ផលិតផលក្នុងស្រុក ចំណូលអ្នកផលិត និងថវិកាជាតិ ទីពីរ ផលិតផលគ្រឿងស្រវឹង ដែលមានតម្លៃថ្លៃជាងមុននឹង បង្វែរទិសដៅអតិថិជនពីអ្នកជនបទ និងក្នុងស្រុក ទៅជាអតិថិជនក្រៅស្រុក និងទេសចរបរទេស។
២.វិធានការក្តៅ របស់សមត្ថកិច្ចកម្ចាត់រូបភាព និងវីដេអូស្រើបស្រាលចេញពីសង្គមខ្មែរ ពិតជាមានសារៈសំខាន់ណាស់ដើម្បីរក្សាវប្បធម៌ ប្រពៃណីដ៏ផូរផង់របស់ខ្មែរ និងដើម្បីដុសខាត់ការគិត និងលុបបំបាត់ជំងឺផ្លូវចិត្ត ហើយនឹងលើកតម្កើង ភាពសុខដុមរមនាក្នុងសហគមន៍គ្រួសារខ្មែរ៕
ដោយ ប៉ែន មីរ៉ាន់ដា និស្សិតថ្នាក់បណ្ឌិត នៅសាកលវិទ្យាល័យ New England នៅប្រទេសអូស្ដ្រាលី
Source: Phnom Penh Post http://postkhmer.com/index.php/national/letter-to-editor/87505-2012-10-12-04-11-31
No comments:
Post a Comment